Ερμηνευτική τεχνική στο Θέατρο

Σεμινάρια Τέχνης στην Αθήνα
(Practical Aesthetics)

Η ΤΕΧΝΙΚΗ

Από την ανάγκη του ηθοποιού για ένα ισχυρό αόρατο εργαλείο που θα μπορεί να κουβαλάει μαζί του επί σκηνής, γεννήθηκε η Πρακτική Αισθητική (Practical Aesthetics). Kάπου μέσα στη δεκαετία του ’80 ο David Mamet και ο ηθοποιός William Macy υποσχέθηκαν σε μια χούφτα σπουδαστές του Θεατρικού τμήματος του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης μια νέα τεχνική για τον ηθοποιό. Η τεχνική αυτή αγαπήθηκε, μεταδόθηκε και αποτελεί πλέον ένα σημείο αναφοράς στο θεατρικό χώρο της Αμερικής και της Αυστραλίας.

 

Ζητάει μόνο τρία πράγματα από έναν άνθρωπο που φιλοδοξεί να γίνει ηθοποιός. Θέληση, γενναιότητα και κοινή λογική. Η πρακτική αισθητική είναι μία τεχνική που προσπαθεί να φέρει τον ηθοποιό σε αυτό που συμβαίνει τώρα. Στον άνθρωπο που βρίσκεται απέναντι του. Στα γνήσια συναισθήματα που προκύπτουν. Στα χαρακτηριστικά που ήδη υπάρχουν. Μια τεχνική που οδηγεί σε χιλιάδες δρόμους, σε αμέτρητες πιθανότητες. Μια τεχνική που ξετυλίγει το κουβάρι για να το πλέξει ξανά, για να είναι το θέατρο ένας αγώνας, με νικητές και χαμένους και θεατές εμπνευσμένους από ανθρώπους που κυνηγήσανε κάτι που από την αρχή ξέρανε πως δεν μπορούν να έχουν.

Η τεχνική χωρίζεται σε δύο μεγάλα κομμάτια. Στην ανάλυση και στην ερμηνευτική τεχνική. Στη διάρκεια της ανάλυσης ο ηθοποιός απάντα σε μερικά βασικά ερωτήματα σχετικά με την σκηνή που δουλεύει, τον χαρακτήρα του και τη γενικότερη συνθήκη του έργου τα οποία τον οδηγούν σε ένα μόνο αποτέλεσμα. Σε μία απλή δράση. Στη διάρκεια της τεχνικής ο ηθοποιός καλείται να περάσει την ανάλυση του στην πράξη. Μεγάλος σύμμαχος σε αυτή τη διαδικασία είναι διάφορα εργαλεία πρόβας, όπως π.χ. η επανάληψη, μία άσκηση που διδάσκεται υπό διαφορετική φόρμα στη μέθοδο Μάισνερ. Ο ηθοποιός αλλά και ο σκηνοθέτης έχουν έτσι την ευκαιρία να φτιάξουν στην ουσία ένα σύστημα το οποίο μπορεί να δοκιμαστεί να μετατραπεί να μεταλλαχτεί και να τελειοποιηθεί. Ένα πολύ σημαντικό ζητούμενο αυτής της φιλοσοφίας είναι η εξέλιξη της ικανότητας της παρατήρησης, της εμπιστοσύνης στο έντικτο και των βασικότερων εργαλείων ενός ηθοποιού – του σώματος και της φωνής, καθώς και η καθολική εμπιστοσύνη στην προσωπικότητα του ηθοποιού. Η πρακτική αισθητική είναι μία τεχνική που εκτιμά περισσότερο την αλήθεια από την αναπαραγωγή της.

Η ΦΟΡΜΑ

Η τεχνική θα διδαχθεί σε 12 συνεδρίες (και 10 πρόβες) οι οποίες θα οδηγήσουν, ενδεχομένως, σε ένα showcase στις αρχές του Ιουνίου. Στις τέσσερις πρώτες συνεδρίες πριν το Πάσχα θα γίνει η εξοικείωση με τις ιδιαιτερότητες και τα εργαλεία της τεχνικής. Μετά από το διάλλειμα του Πάσχα στις υπόλοιπες 8 συνεδρίες και 10 πρόβες θα γίνει η πρακτική πάνω σε σκηνές της επιλογής των ηθοποιών ή πάνω σε κάποιο πρωτότυπο έργο. Στο διάστημα αυτό οι ηθοποιοί θα έχουν την ευκαιρία να αναμετρηθούν με τα εμπόδια που υπάρχουν ανάμεσα σε αυτούς και μία συναρπαστική στιγμή. Τα μαθήματα είναι διάρκειας 120 λεπτών. Θα χωρίζονται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος κάποιοι θα δουλεύουν στην ανάλυση και στο δεύτερο οι υπόλοιποι στην τεχνική. Οι σειρές, φυσικά, θα εναλλάσσονται.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Ηλίας Ραφαηλίδης γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου του 1981 στην Αθήνα. Το 2003 αποφοίτησε από το τμήμα επικοινωνίας του Αμερικάνικου Κολλεγίου της Ελλάδος με έμφαση στις δραματικές τέχνες. Το 2004 συμμετείχε στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Δημήτρη Παπαιωάννου. Από το 2004 έως το 2006 παρακολούθησε τη σχολή του Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας του Γιώργου Κιμούλη και από το 2006 έως το 2008 το Atlantic Theatre Company του David Mamet στη Νέα Υόρκη. Παράλληλα με αυτά συμμετείχε σε σεμινάρια του Theatre de Complicité, του Atlantic Theatre Company και του Saratoga International Theatre Institute. Επί σκηνής έχει εμφανιστεί σε δουλειές της Ομάδας Αρένα, του Μικρού Πολυτεχνείου, της Ομάδας Σύγχρονου Χορού της Πέρσας Σταματοπούλου στη «Δίκη» του Φράντς Κάφκα σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη και στο Πουθενά του Δημήτρη Παπαιωάννου. Το 2008 ίδρυσε την ομάδα ΠΡΑΚΤΙΚΑL. η οποία δραστηριοποιείται στο χώρο του Θεάτρου και του κινηματογράφου