Τα συναισθήματα μας, οι σκέψεις και οι επιθυμίες μας είναι οι αιτίες που γεννούν τη γραφή μας και συνήθως την πρώτη φορά που το μολύβι αρχίζει να τρέχει πάνω στο χαρτί, τρέχουν μαζί του δάκρυα –άλλοτε χαράς, άλλοτε αγάπης και άλλοτε λύπης- και όταν το μολύβι σταματήσει, η ψυχή μας είναι πιο ελεύθερη, πιο ελαφριά και πιο σίγουρη. Η αγάπη για το βιωματικό γράψιμο και την κατάθεση προσωπικών εμπειριών στη γραφή θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στις 10 συνεδρίες που θα λάβουν χώρα από τις αρχές του Νοεμβρίου στο Μικρό Πολυτεχνείο.
ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 10 ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ, ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ 18.00-21.00
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΔΕΥΤΕΡΑ 28/9, ΩΡΑ 20:00
ΕΝΑΡΞΗ: 1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πολύ περιορισμένος αριθμός συμμετοχών
Προσωπικός Λόγος / Εξομολογητική Γραφή
Θυμάται άραγε κανείς την πρώτη φορά που ένιωσε την ανάγκη να γράψει;
Θυμάστε, αλήθεια, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πιάσατε για πρώτη φορά μολύβι και χαρτί;
Κάθε συγγραφέας σε κάθε βιβλίο του, σε κάθε έναν από τους χαρακτήρες του δεν μπορεί παρά να τοποθετεί κομμάτια του εαυτού του. Έτσι, τα συναισθήματα, οι επιθυμίες και οι σκέψεις κάθε χαρακτήρα δεν είναι παρά θραύσματα εξομολογητικού λόγου του συγγραφέα.
Έχετε γυρίσει πίσω να κοιτάξετε το πρώτο εξομολογητικό σας κείμενο που γράψατε όταν ήσασταν δέκα τεσσάρων ετών;
Το έχετε άραγε συγκρίνει με κάποιο που γράψατε στα δέκα οκτώ ή στα είκοσι;
Η εξομολογητική μας γραφή μπορεί να βελτιωθεί:
- Όσο στενότερη επαφή αποκτάμε με τον εσωτερικό μας κόσμο, τόσο καλύτερα μπορούμε να εκφραστούμε.
- Όσο περισσότερες τεχνικές γραφής γνωρίζουμε, τόσο πιο ενδιαφέρουσα γίνεται η αφήγησή μας.
- Όσο πιο πολύ εμβαθύνουμε στα μυστικά της επικοινωνίας, τόσο πιο πολύ μπορούμε να πλησιάσουμε τον αναγνώστη μας.
Με αφορμή έναν γνωστό πίνακα ζωγραφικής κάθε φορά, ο νέος ποιητής / συγγραφέας καλείται να επηρεαστεί ιμπρεσιονιστικά από την εικόνα και να ασκηθεί σε ένα κείμενο που θα τον βοηθήσει να μοιραστεί με την ομάδα τις ψυχικές του διαθέσεις και τις λογοτεχνικές του οπτικές.
Στη βαθιά συζήτηση που ακολουθεί την ανάγνωση των κειμένων, η ψυχοδυναμική και η ψυχαναλυτική οπτική έρχονται να συναντήσουν ένα πλήθος λογοτεχνικών θεωριών και μια σειρά από προχωρημένες τεχνικές βελτίωσης της γραφής.
Μέσα σε μια αρμονική ομάδα, σε ένα πλαίσιο χαλαρό και ασφαλές και σε κλίμα απόλυτης εμπιστοσύνης, μέσα από το παιχνίδι και το γράψιμο, αβίαστα θα διαφαίνονται όλα όσα το κάθε μέλος θέλει να αποτυπώσει στο χαρτί, όλα όσα θα ήθελε να πει και δεν το έχει κάνει ακόμη.
Μέσα σε μια όμορφη και ζεστή παρέα η γραφή κάθε συμμετέχοντα θα βελτιώνεται και θα γίνεται βαθύτερη μέχρι να ξεπεράσει την εξομολόγηση και να μετατραπεί σε Λογοτεχνία.
————————————————————————————————————————
Συμβουλή Προς Νεότερους Ποιητές (ή συγγραφείς)
Ποιητής είναι κάποιος που αισθάνεται και που εκφράζει τα συναισθήματά του με λέξεις.
Αυτό μπορεί να ακούγεται εύκολο. Δεν είναι.
Πολλοί νομίζουν ή πιστεύουν ή ξέρουν ότι αισθάνονται – αλλά αυτό είναι νομίζω ή ξέρω ή πιστεύω· όχι αισθάνομαι. Και η ποίηση είναι αισθάνομαι – όχι ξέρω ή πιστεύω ή νομίζω. Σχεδόν οποιοσδήποτε μπορεί να μάθει να νομίζει ή να πιστεύει ή να ξέρει, αλλά ούτε ένας δεν μπορεί να μάθει να αισθάνεται. Γιατί; Επειδή, όποτε νομίζεις ή πιστεύεις ή ξέρεις, είσαι κάποιος άλλος: αλλά τη στιγμή που αισθάνεσαι, δεν είσαι παρά μόνο ο εαυτός σου.
Το να μην είσαι παρά μόνο ο εαυτός σου -σ’ έναν κόσμο που πασχίζει μέρα-νύχτα, να σε κάνει τον οποιονδήποτε άλλο- σημαίνει να δώσεις τη σκληρότερη μάχη που ένας άνθρωπος μπορεί να δώσει· και μη σταματήσεις ποτέ να τη δίνεις.
Το να μην εκφράζεις, άλλωστε, παρά μόνο τον εαυτό σου με λέξεις, σημαίνει να προσπαθείς λίγο περισσότερο απ’ όσο κάποιος που δεν είναι ποιητής μπορεί να φανταστεί. Γιατί; Επειδή δεν υπάρχει τίποτα πιο εύκολο απ’ το να χρησιμοποιείς τις λέξεις σαν να είσαι κάποιος άλλος. Όλοι μας κάνουμε ακριβώς αυτό, σχεδόν κάθε στιγμή – κι όποτε το κάνουμε, δεν είμαστε ποιητές.
Αν, στο τέλος των πρώτων δέκα ή δεκαπέντε χρόνων που πάλεψες και προσπάθησες και αισθάνθηκες, ανακαλύψεις πως έχεις γράψει έναν στίχο ενός ποιήματος, να θεωρείς τον εαυτό σου πολύ τυχερό.
Γι’ αυτό λοιπόν η συμβουλή μου σε όλους τους νέους που επιθυμούν να γίνουν ποιητές είναι: κάντε κάτι εύκολο, μάθετε για παράδειγμα, πώς να φουσκώνετε τον κόσμο – εκτός κι αν δεν είστε μόνο πρόθυμοι, αλλά θα σας έδινε και χαρά, να αισθάνεστε και να προσπαθείτε και να μάχεστε ως το τέλος.
Ακούγεται θλιβερό; Δεν είναι.
Είναι η πιο υπέροχη ζωή στη γη επάνω.
Ή τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι.
e.e. cummings
(μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός)
