Το Atelier Γραφής Αρχαρίων “Μικρή Λογοτεχνική Φόρμα και Αφήγημα Μπονζάι” αφορά ένα απαιτητικό είδος μυθοπλασίας (και όχι μόνο) σε πεζό λόγο, αφού ο δημιουργός καλείται μέσα σε μικρή ή και πολύ μικρή έκταση (σε αντιστοιχία με τα φυτά μπονζάι) να εκφράσει ένα αφηγηματικό όλον. Η πολύ μικρή λογοτεχνική φόρμα βρίσκει εδώ την τέλεια εφαρμογή της. Ενημερωθείτε στο 6937100641 για το ευρύ Πρόγραμμα του σεμιναρίου. Η αυτοτελής συνάντηση αφορά σε εκείνους που θέλουν να ζήσουν την εμπειρία ενός μαθήματος και μόνο για να πάρουν τεχνικά εργαλεία και να συντονιστούν με την γλώσσα ενός μικροδιηγήματος.
Συντονισμός: Θράσος Καμινάκης
Επίσημη Έναρξη: Κάθε Κυριακή 10, 24 Νοεμβρίου & 1η & 8 Δεκεμβρίου 2019, ώρα 12:30 – 14:30
Διάρκεια: 4 Συναντήσεις
Σημείωση: το σεμινάριο δίνει σε πολύ λίγους την ευκαιρία ενός Αυτοτελούς Πρώτου Μαθήματος (10/11 ώρα 12:30 – 14:30) και δώρο την εγγραφή τους στο Μικρό Πολυτεχνείο ενώ είναι καλό να γνωρίζετε πως το τμήμα συνεργάζεται με το BOOK LAB που συντονίζει ο Φώτης Βλαστός
Λίγα λόγια για την Μικρή Λογοτεχνική Φόρμα και το Αφήγημα Μπονζάι:
Το Αφήγημα Μπονζάι αποτελεί ένα εξαιρετικά δημιουργικό πεδίο πειραματισμού, όπου μέσα από τους κλασσικούς δρόμους της Δημιουργικής Γραφής, κανείς μπορεί να ασκηθεί σε πάμπολλες εκφάνσεις του γραπτού λόγου. Οι Κώδικες Μυθοπλασίας που εφαρμόζονται στο Αφήγημα Μπονζάϊ έχουν πολύ ενδιαφέρον για κάθε νέο συγγραφέα. Παράλληλα οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να εμβαθύνουν σε Μικρές Φόρμες της ελεύθερης αφήγησης αλλά και της ποιητικής γραφής σε έμμετρο ή όχι λόγο.
Δομή του Εργαστηρίου:
Στο παρόν σεμινάριο θα εξετάσουμε πώς δουλεύουμε κείμενα σε μικρό «καμβά» ώστε να είναι ολοκληρωμένα, σε σχέση με τον τρόπο/είδος λογοτεχνικής προσέγγισης (αυτοβιογραφία/μαρτυρία, ηθογραφία, φανταστικό) όσο και με την στυλιστική φόρμα τους (εγκιβωτισμός, ρεαλισμός, συμβολισμός, αισθητισμός κ.λπ.) αλλά και το πώς χειριζόμαστε τα «υλικά» μας, όπως ο χρόνος, ο χώρος, η πλοκή, ο κεντρικός ήρωας και οι “καταλυτικοί ρόλοι”, το σασπένς και η ανατροπή του μύθου, η κρίσιμη στιγμή της ιστορίας κ.λπ.
Τεχνικά – Αισθητικά χαρακτηριστικά στο αφήγημα Μπονζάι
Στην Κατηγορία της Δημιουργικής Γραφής και μάλιστα στον τομέα που αγγίζει τις Αφηγηματικές Φόρμες Αρχαρίων το «Αφήγημα Μπονζάι» ενέχει μια θέση πλέον ξεχωριστή αφού αναφέρεται σε ένα απαιτητικό είδος μυθοπλασίας (και όχι μόνο) σε πεζό αλλά και έμμετρο λόγο, όπου ο δημιουργός καλείται μέσα σε μικρή ή και πολύ μικρή έκταση (σε αντιστοιχία με τα φυτά μπονζάι) να εκφράσει ένα αφηγηματικό όλον. Ποια θα μπορούσαν να είναι τα τεχνικά και αισθητικά χαρακτηριστικά αυτής της αφηγηματικής διαδικασίας που την ανάγουν σε πεδίο σπουδών που αξίζει κανείς να επενδύσει χρόνο και χρήμα προκειμένου να βελτιώσει την αφηγηματική του δεινότητα;
Πρώτο χαρακτηριστικό είναι η χρήση των ισχυρών αντιθέσεων: όσο πιο έντονα και πιο σημαντικά (με την έννοια της σημασίας και της νοηματοδότησης) είναι τα τεκταινόμενα μέσα σε μια μικρή σε φόρμα ιστορία, τόσο πιο ενεργή είναι η εξάσκηση του γράφοντα σε ζητήματα πλοκής και εξέλιξης του μύθου.
Δεύτερο χαρακτηριστικό η θεματολογία: παρά την πολύ μικρή φόρμα οι έννοιες, τα θέματα, τα κίνητρα και κατ’ επέκταση οι πράξεις των ηρώων, η συναισθηματική τους αντανάκλαση μέσα στην ιστορία οφείλουν να έχουν τα χαρακτηριστικά μιας υψηλής διακύβευσης. Όσο πιο «μεγάλα» είναι τα θέματα που χωρούν σε μια πολύ μικρή φόρμα τόσο πιο εκλεπτυσμένη γίνεται η άσκηση του ύφους ενός αφηγητή.
Τρίτο χαρακτηριστικό η πυκνότητα ή πύκνωση των δράσεων: αυτό οδηγεί σε μια πολύ προσεκτικά επιλεγμένη διαδοχή των σταδίων που εξελίσσουν τον μύθο, ώστε τα επινοημένα γεγονότα που αναφέρονται και ορίζουν την εξέλιξη στην αφήγηση και την κορύφωση της ιστορίας να είναι τόσο επαρκή δραματουργικά που η συνέπεια αυτή να καθηλώνει τον αναγνώστη.
Τέταρτο (υφολογικής περισσότερο σημασίας) χαρακτηριστικό είναι χρήση του επείγοντος σε σχέση με το σημαντικό γεγονός: ίσως εδώ να βρισκόμαστε μπροστά σε μια από τις ελάχιστες φορές που η σύμπτωση του σημαντικού με το επείγον είναι αναπόφευκτη. Πως μπορεί να γίνει δηλαδή ώστε μέσα στη αφήγηση αυτό που επείγει να ειπωθεί να είναι και το «σημαντικό» – αυτό που σημαίνει στον καθορισμό της έκβασης και πυροδοτεί συνεχώς την εξέλιξη του μύθου.
Κατά την αξιοποίηση αυτού του τέταρτου χαρακτηριστικού αναπόδραστη η συνάντηση με το πέμπτο χαρακτηριστικό που είναι η διαχείριση του Χρόνου: η έκταση του αφηγήματος μπονζάι δεν επιτρέπει την «ήσυχη» και άνετη χρονικά γραμμική ροή του χρόνου μιας ιστορίας. Στοιχεία όπως το φλας μπακ ή εμμονή σε μια «παροντικότητα» που δείχνει χρήσιμη, μπορεί και να υπονομεύουν την πλοκή.
Έκτο και έβδομο κομβικό σε αισθητικές μικρής έκτασης φόρμες χαρακτηριστικό, ρυθμιστικό της γλώσσας και του ύφους, είναι ο Υπαινιγμός (όσα υπονοούνται) και η Κυριολεξία (όσα δηλώνονται με το «όνομά» τους). Η σοφή χρήση μπορεί να εκτινάξει ένα μπονζάι σε μικρό αριστούργημα και η άνιση διαχείριση να το καταρρακώσει. Και τα δύο αποτελούν εργαλεία για την καλή αποσπασματικότητα του κειμένου.
Τέλος είναι καλό να υπάρχει στην έξοδο μιας πλοκής Μπονζάι το Κρεσέντο. Πρόκειται για μια δεύτερη κορύφωση που συμπίπτει με την Λύση της ιστορίας.
