Ένας αιώνας ντοκιμαντέρ
Με αφορμή τα 100 χρόνια από την κυκλοφορία του Νανούκ του Βορρά (1922), του πρώτου δηλαδή φιλμ που χαρακτηρίστηκε με τον όρο «ντοκιμαντέρ», διερευνούμε τις διαφορετικές τάσεις και προσεγγίσεις αυτού του ξεχωριστού κινηματογραφικού είδους, μέσα από την ιστορική του εξέλιξη. Κάνουμε αναφορά σε εμβληματικές ταινίες οι οποίες το καθόρισαν και δημιούργησαν στη συνέχεια σχολές ή κινηματογραφικές παραδόσεις εντός των ορίων του είδους. Με βάση αυτές ερχόμαστε στο σήμερα και στο πώς έχει μετεξελιχθεί.
Εισηγητής: Παναγιώτης Δενδραμής
Έναρξη: 23/10/2022
Διάρκεια: 8 δια ζώσης και διαδικτυακές συναντήσεις ανά κύκλο
Πρόγραμμα: Κάθε Κυριακή, 18:00 – 20:00
Τιμή: 180€ + ΦΠΑ ο κάθε κύκλος
320€ + ΦΠΑ και οι δύο κύκλοι μαζί
Η ύλη των μαθημάτων:
Α κύκλος:
1. Robert Flaherty: «Ο Νανούκ του Βορρά» (1922)
– Το εθνογραφικό/ανθρωπολογικό ντοκιμαντέρ.
2. Walter Ruttman: «Βερολίνο: Συμφωνία μιας μεγαλούπολης» (1927)
– Οι συμφωνίες των πόλεων.
3. Jean Vigo: «Σχετικά με τη Νίκαια» (1929) – Οι απαρχές του ποιητικού ντοκιμαντέρ.
4. Dziga Vertov: «Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή» (1929)
– Η κινηματογραφική πρωτοπορία στην υπηρεσία της επανάστασης.
5. Leni Riefensthal: «Ο θρίαμβος της θέλησης» (1934)
– Το ντοκιμαντέρ ως εργαλείο προπαγάνδας.
6. Harry Watt/ Basil Wright: «Night Mail» (1936)
– O John Grierson και η σχολή του Βρετανικού Ντοκιμαντέρ.
7. Jacques -Yves Cousteau: «Ο κόσμος της σιωπής» (1956)
– Το ντοκιμαντέρ για το περιβάλλον και την άγρια ζωή.
8. Michael Apted: The “Up” Series (1964 – )
– Το ντοκιμαντέρ ως κοινωνικό πείραμα (και όχι μόνο).
Β κύκλος:
9. Peter Watkins: «The War Game» (1965)
– Mockumentary: Η κρυφή γοητεία του ψευδοντοκιμαντέρ
10. Albert & David Maysles & Charlotte Zwerin: «Salesman» (1969)
– Το direct cinema και η επίδρασή του στο ντοκιμαντέρ.
11. D. A. Pennebaker: «Don’t look back» (1967)
– Το direct cinema συναντά το μουσικό ντοκιμαντέρ.
12. Chris Marker: «Το Βάθος του Ουρανού είναι Κόκκινο» (1977)
– Από το Cinéma vérité στο κινηματογραφικό δοκίμιο.
13. Claude Lanzmann: Shoah (1985)
– Το ντοκιμαντέρ ως ιστορικό τεκμήριο και η δύναμη των «ομιλουσών κεφαλών»
14. Errol Morris: «Η λεπτή γαλάζια γραμμή» (1988)
– Το σύγχρονο, «ακαδημαϊκό» ντοκιμαντέρ.
15. Το ντοκιμαντέρ στον 21ο αιώνα.
Michael Moore: «Bowling for Columbine» (2002), Joshoua Oppenheimer: «The Act of Killing» (2012), Gianfranco Rosi: «Φωτιά στη Θάλασσα» (2016), Sandi Tan: «Shirkers» (2018)
16. Το Ελληνικό ντοκιμαντέρ.
Από την «Ομάδα των 5» στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, και στα on –line ντοκιμαντέρ.
Βασίλης Μαρός: Τραγωδία του Αιγαίου (1961), Δήμος Θέος – Φώτος Λαμπρινός: 100 ώρες του Μάη (1963), Γιώργος Τσεμπερόπουλος, Σάκης Μανιάς: Μέγαρα (1974), Φίλιππος Κουτσαφτής: Αγέλαστος Πέτρα (1999), Εύα Στεφανή: Κουτί (2004), Άρης Χατζηστεφάνου – Κατερίνα Κιτίδη, Deptocracy (Χρεοκρατία).
